Teğmen karısı olan annem Klavdiya Arhipovna 1870 yılının nisan başlarında dayım müsteşar İvan Arhipoviç’ten bir mektup aldı. Petersburg’dan gönderilen mektupta şunlar yazılıydı:«Sevgili kardeşçiğim, karaciğer hastalığım yaz mevsimlerini yurt dışında geçirmemi gerektiriyor. Ancak bu yaz Marienbad’a gidecek param kalmadığından birkaç ay köyünüz Ko
Bir varmış bir yokmuş, zamanın birinde, balta girmemiş ormanlardan birine bir adam gelmiş. Onu gören iki ağaç hüngür hüngür ağlamaya başlayınca uzaklardan bir başka ağaç neden ağlıyorsunuz diye sormuş.Ağlayan ağaç:“Artık sonumuz geldi.” Demiş. “İnsan denen canlı ormanımızda ve hepimizi kesecek.”Uzaktaki ağaç:“Korkma” demiş. “Nasıl olsa o bir yabancı. Bizi yeterin
Lütfen reklam engelleyiciyi devre dışı bırakarak bizi desteklemeyi düşünün.
AdBlock veya uBlock'u Devre Dışı Bıraktım