Sene 1992’dir, şubat ayının son günleri, Azerbaycan’da, Aliâbad köyünde bir evdeyiz. Bir baba evlatlarıyla beraber akşam haberlerini seyrediyor. Televizyonda altı yaşlarında bir kız çocuğu ağlayarak 26 Şubat’ta Hocalı’da yaşadıklarını anlatıyor: “Babam ilk defa o gün ağladığım için tokat attı bana, diyor. Ağlarsam sesimizi duyan Ermeniler bizi de öldürürlermiş, k
Bir varmış bir yokmuş. Uzun zamanlar önce bir ülkede horoz dövüşleri çok meşhurmuş. O ülkenin kralı da horoz dövüşlerine çok meraklıymış.Günün birinde kral dövüşlerde ödül kazanan horozunun daha da yırtıcı olmasını istemiş. Bu sebeple horozunu alelade kuşları şampiyona çevirmekle ünlenmiş bir kuş eğitmenine götürmüş.Eğitmen; “Horozunu bana bırak ve bir hafta sonr
Anton Çehov’dan: Karımla evin salonuna girdik. İçerisi küf kokuyordu. Işığı yaktığımız zaman tam yüz yıldır aydınlık yüzü görmemiş irili ufaklı binlerce sıçan dört bir yana kaçıştı. Arkamızdan kapıyı kapatmamızla birlikte bir rüzgar savruldu, köşelerde yığılı kâğıtlardan hışır hışır sesler geldi. Işığın aydınlattığı bu kağıtlar arasında eski günlerden kalma
Bir Danimarka yazının içine içine doğru yol alan bir yolcu trenindeyim. Nereye gizlendiği bilinmeyen güneşin, o gümüşten ışınlarını ülkeye saçtığı kül rengi, puslu günlerden bir gün. Ortalık ıpıssız. Her şey belli belirsiz bir parıltıyla ışıl ışıl. Trenin hızına ayak uyduran görünü, usul usul değişiyor, sıcağın o incecik sisinde titreyerek uzanıp gidiyor. Korku H
Üç beş kişi acıyor olabilir bana, ama bunu hiç sezdiğim yok. Küçük dükkanım beni tasalara boğuyor, bu tasalar alnımda ve şakaklarımda zonklamalara yol açıyor, ileride rahata kavuşacağım umudunu ise bende uyandırmıyorlar, çünkü dükkanım küçük. HikayeHer gün yapılacak işleri saatler öncesinden belirlemem, yardımcımın belleğini uyarak tutmam, içine düşülmesinden kor