“Zil Çalmak “

Öğretmen geldi; sınıfa girdi:

– Günaydın! Dedi.

Bütün sınıf karşılık verdi:

– Günaydın Öğretmenim.

Herkes yerine oturdu;  Tombul Hamza homurdandı durdu… Meyve suyunu arıyordu, herkesi azarlıyordu…

– Bilirsiniz benim huyumu, kim içti meyve suyumu?… Yakalarsam fena yaparım, meyve gibi suyunu sıkarım!…

– Belki birisinin canı çekmiştir, bir yudum içmiştir… 

– Nasıl bir yudum içmiş, kutusuyla beraber gitmiş!

Öğretmen, oralarda bir şey olduğunun farkına varmış. Hamza’yı uyarmış:

– Ne o Hamza, kızgın görünüyorsun; arkadaşlarına ne soruyorsun? 

– Onları biraz yorgun gördüm, meyve suyu isteyen var mı? diye sordum.

– Meyve suyunu sonra içelim, şimdi derse geçelim…

Dersimizin konusu “deyim”, size bir soru sorayım; Her okulun bir zili var, insandaki zil nerde çalar?

Sınıf hep birlikte cevap verdi:

– Hamza’nın karnında!…

Öğretmen gülümsedi ve devam etti. 

– “Karnı zil çalmak” deyimi kalıplaşmıştır; “zil çalmak” sözü burada bakşa bir anlamda kullanılmıştır. Çok acıkmak, açlıktan karnı guruldamak anlamında. Yani açlıktan karnı zil çalmak.