Bir Salavat, Dünya Dolusu İyiliğe Bedeldir

Bir gün Allah dostlarından bir zat namaz kılarken son oturuşta “Ettehiyyatü”yü okuduktan sonra salavatları okumayı unutur. O gece bir rüya görür. Rüyasında Peygamber Efendmiz (s.a.v.) kendisine iyice bir çıkışır ve şöyle der:

– Namazını dosdoğru kıldın, her şeyi yerli yerinde yaptın da bana salavat getirmeyi unuttun. O yüzden sana kızgınım.

Bunun üzerine Allah dostu boynu bükük, mahcup bir durumda, yalvaran bakışlarla,

– Ey Allah’ın Resulü! Öylesine ibadete dalmış, Allah’ı hamd ü sena etmekle o derece meşguldüm ki, size salavat getirmeyi unutuvermişim,  der.

Ardından sevgili Peygamberimiz (s.a.v.) şöyle buyurur:

“Ey eren! Sen benim şu sözlerimi duymadın mı? Ben dedim ki:

“Bana salavat getirmedikçe işlenen ameller, edilen dualar mevkuf ve mahbustur. (kabul edilmemişlerdir) Eğer kişi kıyamet günü Allah’ın huzuruna dünya dolusu iyilikle çıksa,  fakat bana ara sıra salavat getirmeyi unutsa, şüphesiz ki bütün iyilikleri geri çevrilir ve yüzüne vurulur.”