“Mutluluk”

Dayısı Candan’a 10 Lira harçlık verdi. Çocuğun çok sevindiğini görünce sordu, “Söyle bakalım, bu para ile ne alacaksın ?”

Candan önce kitap almayı düşündü. Kitabı vardı. Oyuncak? Oyuncağı da çoktu. Defter, kalem. Onları da istemedi.

“Kocaman bir çikolata alacağım, hem de fıstıklı“ dedi.

Koşarak evden çıktı, köşeyi dönünce arkadaşı Tekin’i gördü. Tekin sordu,

“Böyle acele nereye gidiyorsun, Candan?”

“Çikolata almaya” diye cevap verdi Candan. O sırada dayısının verdiği 2 tane 5 lirayı elinde sıkı sıkı tutuyordu. Düşündü ve Tekin’e,

“Gel beraber şekerciye gidelim, dayımın verdiği parayı paylaşarak iki tane çikolata alırız” dedi. İki arkadaş sevine sevine yolda şekerciye giderlerken komşu çocuklarına rastladılar.

İçlerinden biri sordu,”Nereye gidiyorsunuz ?” Diğeri atıldı, “Biz de gelebilir miyiz ?”

Candan’la Tekin birbirlerine bakıştılar. On liralık çikolatayı bu kadar çocuğa paylaştıramazlardı. Candan hemen cevap verdi, ”Tabii gelin, hep beraber şekerciye gidelim” dedi.

Şekercide her birisi birer liralık şeker aldılar. Sokağa çıktıkları zaman hepsi çok sevinçli idi!

Eve geldiğinde dayısı Candan’a sordu,“Nasıl kızım, memnun musun?“

Candan, “Hem de çok! Dayıcığım, hem de çok!” dedi ve ellerini çırptı.

“Senin verdiğin parayı önce Tekin ile, sonra ikimiz diğer sekiz arkadaşımla paylaştık. Başkalarını sevindirmek insana büyük mutluluk veriyor.