Aslan, Kurt ve Tilki

Bir gün aslan, kurt ve tilki beraberce avlanmaya gitmişlerdi. Bir zaman sonra, büyük bir çabayla bir inek, bir keçi ve bir tavşan avladılar.

Aslan kendi kendine, kurt ve tilki avlara tamah ediyor, bir sınayım şunları diye düşündü. Kurda dönüp:

“Avları taksim et,” dedi.

Kurt: “İnek sizin, keçi benim, tavşan da tilkinin “dedi.

Aslan, kurdun kendisine pay ayırabilme cüretinde bulunmasına sinirlendi. Sıçrayıp kurdun başını gövdesinden ayırdı. Sonra tilkiye dönüp:

“Sen avları taksim et,” dedi.

Tilki: inek sabah kahvaltınız, keçi öğle, tavşan da akşam yemeğiniz, dedi.

Aslan gülümsedi. “Böyle taksimi kimden öğrendin!? “Dedi.

Tilki: “kurdun başının kopmasından”, dedi.

Büyüklerle dostluk, tehlikenin içinde yaşamaktır. Adalet ve akıl üzre doğru, bazen içinde bulunulan ortamın şartlarına göre hüsran olur. Her zaman doğru söylemek fakat her doğru her yerde söylememek gerekir. Eğer böyle olmazsa dostluk gider, akıbet hüsran olur.