“Öküz ve Ada”

Küçük bir adada tek bir öküz yaşıyordu. Öküz her gün adadaki bütün otları yiyor, geriye hiç bir şey bırakmıyordu. Hiç ot kalmadığını görünce de ertesi günü hiçbir yiyecek bulamayıp zayıflayacağım diye büyük bir üzüntü ve endişeye kapılıyordu. Sabaha kadar bu üzüntü ve endişeden ıstırap çekiyor, gözüne uyku girmiyordu.

Sabah olunca, Tanrının isteğiyle bütün otlar yeniden yeşeriyordu. Öküz yine bütün adada otluyor karnını tıka basa doyuruyordu. Ama akşam olunca yeniden yarınki yiyecek korkusuna kapılıyor, keder ve sıkıntı çekiyordu.

Yıllar yılı inek bu hal üzre devam etti. Bir gün dahi aç kalmadığını hiçbir zaman düşünmedi. Tefekkür edip niçin bu gam ve endişem! Bugüne kadar hep karnım doymadı mı, hiç demedi.

İnsan daima gelecek endişesine kapılmamalı, bunun yerine biraz geçmişe bakmalıdır. O zaman Tanrının her zaman kendisine lutf ettiğini görür. Gelecekte de hep böyle olacağını anlar. Dert ve endişeden kurtulur.

Mesneviden Hikayeler