Sarhoş ve Muhtesib

Bir gece muhtesib duvarın dibine yığılmış bir sarhoş gördü. Yanına gitti.

Sen sarhoşsun, söyle ne içtin? Ne büyük günah ve cürüm işledin! Ne içtin? Dedi.

Sarhoş yanındaki boş testiyi göstererek:

– Testi de olan şeyi içtim.

Muhtesib:

– Testide ne vardı?

– İçtiğim şey vardı.

– Ne içtin?

– Testide olanı.

Konuşma bu minvalde sürüp gidiyor, soru ve cevaplar birbirini kovalıyordu. Muhtesib:

– Ah de, ağzını koklayayım, dedi. Sarhoş hu dedi. Muhtesibin canı sıkıldı.

– Ben ah de diyorum, sen hu diyorsun.

Sarhoş güldü.

– Ah, gam ve üzüntü alametidir, bense neşeliyim, gam çekmiyorum. Hakikatın sarhoşları neşeden hu hu derler.

Muhtesib sinirlendi, sarhoşun yakasına yapıştı.

– Sen suç işledin, kalk, seni zindana götürmeliyim.

Sarhoş güldü. –

Eğer kalkabilsem, zindan yerine evime giderdim! Eğer aklım başımda olsaydı, diğer insanlar gibi işimin başına, dükkanıma ya da mağazama giderdim.

– Bir şeyler ver, seni bırakayım, dedi muhtesib.

Sarhoş gülümseyerek:

– Ben çıplağım, hiçbir şeyim yok, boşuna kendini yorma.

 1) Muhtesib: eski dönemlerde suç işleyenleri yakalayan hükümetin dini memuru.