Bir İyilik Hikayesi

Bir varmış, bir yokmuş. Zamanın birinde büyük bir dağda bir alageyik yaşarmış, çevredeki avcılar hep onu yakalamak isterlermiş.

Günlerden bir gün, avcılar yine alageyiğin peşine düşmüşler. Alageyik avcıların önünden bütün gücüyle kaçıyormuş. Alageyik bir bağa dalmış, asmalardan birinin altına saklanmış.

Avcılar görmeyip geçip gitmişler.

Alageyik tehlike geçince doğrulmuş.

Taze, yeşil asmaya dayanamamış, başlamış kemirmeye.

Hatır hutur yerken, sesi avcıların kulağına erişmiş.

– Yakınlarda bir yerde bir av var galiba, demişler.

Oklarını çıkarıp yaylarına geçirmişler, gerip gerip atmışlar.

Okun biri alageyiğin yüreğini saplanmış ve yere yıkılmış.

Ölürken:

– Bunu hak ettim, demiş alageyik.

Asmaya sığınıp canımı korudum, sonra onun iyiliğine karşılık tuttum yapraklarını, filizlerini yedim. İyiliğe karşı kötülük ettim. Avcılara yem oldum, demiş.

Düşündüren Hikayeler – Masallar